تبديل مي‌شود و هيچ مرز مشخصي بين بدن و ذهن وجود ندارد. واكنش ما به دنيا پاسخي است كه با تمام شخصيت و وجودمان به عوامل بيروني مي‌دهيم. در اين حالت اگر پاسخ نامناسبي به عوامل بيروني بدهيم نمي‌توانيم مشخص كنيم كه اين پاسخ مربوط به كدام بخش بوده است. ما با ذهن و بدن هردو به اين عامل واكنش نشان داده‌ايم. آن چيزي كه به عنوان شخص يا فرد ناميده مي‌شود تركيبي از ذهن و بدن است.

ذهن از عملكردش جدايي ناپذير است. عملكردي كه همان ويريتي نام گرفته است. روشي كه ما به عوامل بيروني واكنش نشان مي‌دهيم. ما به دنياي بيرون با همه وجودمان واكنش نشان مي‌دهيم.

اين واكنش ويريتي مركزي يا عملكرد رواني ماست. ويريتي‌ روشي است كه فرد از طريق آن دنيا را مشاهده مي‌كند يا چيزها را تعبير و تفسير مي‌كند. دو نوع ويريتي وجود دارد، نوع رنج‌آور و نوع بدون رنج. نگاه كردن و ديدن، ويريتي بدون رنج است ؛ تفسير و تعبير، ويريتي دردآور است. وقتي كه يك چيز با ارزش مثل طلا، نقره يا پول نقد در جلوي مردم قرار بگيرد همه مردم به يك شكل به آن نگاه خواهند كرد و همه مي‌دانند كه آن چيز با ارزشي است. اين يك درك و دريافت عمومي است و اين يك ويريتي بدون رنج است اما ويريتي درد آور هنگامي است كه كسي بخواهد درست يا غلط مالك آن چيز با ارزش شود. مشاهده يا ديدن هر چيزي يك ويريتي بدون رنج است، اما هر حسي مانند مالك بودن ، احترام گذاشتن ، عشق ورزيدن ،تنفر داشتن و غيره ويريتي‌هاي دردناك هستند. در واقع اين ذهن است كه يك ويريتي بدون رنج را با تعبيير و تفسير به يك ويريتي درد آور تبديل مي‌كند.

طبق نظر سوآمي ساتياناندا هر عملي يك انرژي دارد. در پايان هر عمل و انرژي مربوط به آن، دانه‌اي در نيمه‌آگاه كاشته مي‌شود، كه حافظه آن عمل است. اين دانه‌ها همان ساماسكاراها در يوگا و الگوي اوليه در روانشناسي هستند. ذهن روشي براي دفن خاطرات ناخوشايند و تجربيات منفي در عمق خود دارد. بنابراين ذهن نيمه‌آگاه حافظه‌اي از تجربيات و افكار و احساسات منفي بيشماري است. هيپنوتيزم بخش مهمي از روانشناسي است كه طي آن مطالبي كه در ناخودآگاه پنهان شده بودند، كشف شده و رها مي‌شوند. يوگا راه ديگري مشابه روش قبلي به نام آنتارمونا دارد(سكوت درون). آنتارمونا تكنيكي در يوگا است كه همانند روش قبلي در روانشناسي عمل مي‌كند(هيپنوتيزم). دو تفاوت اساسي بين هيپنوتيزم و آنتارمونا در يوگا وجود دارد. در آنتارمونا شما خود روانشناس خود هستيد و شخص ديگري اين كار را براي شما انجام نمي‌دهد. دومين تفاوت مهم اين است كه در آنتارمونا هدف آگاه بودن كامل، طي تمرين است كه در هيپنوتيزم اينگونه نيست. اين تكنيك يوگا به فرد مي‌آموزد كه افكار را از ناخودآگاه بوسيله تحريك آنها و سپس مشاهده الگوي آنها خارج كند.

سوآمي ساتياناندا مي‌گويد: هنگامي كه افكار به درون ذهن مي‌آيند، شما مي‌توانيد با ياد گرفتن اينكه بدون قضاوت آنها را مشاهده كنيد، خط بطلان روي آنها بكشيد. اگر شما درگير آن بشويد دوباره اين افكار باز مي‌گردند و انرژي آنها مجدداً ذخيره مي‌شود. بنابراين تأكيد مي‌شود كه الگوهاي فكري مشاهده شوند و سپس افكار بي‌ارزش دور ريخته شوند. در آنتارمونا شما ياد مي‌گيريد كه ذهن را همانطور كه در لحظه است ببينيد و وارد مرحله بدون فكري شويد. اين تكنيك يوگا هنگامي كه ياد گرفته مي‌شود به برطرف كردن عميق‌ترين ترس‌ها و مشكلات عصبي كمك مي‌كند و آرامش و آسايش را در زندگي روزمره شما مي‌آورد. شما مي‌توانيد ياد بگيريد كه با سطح رواني آگاهي خود كه اساس همه روياها و الهامات است، رابطه برقرار كنيد.

براي درك دليل همه درگيري‌ها و بيماريهاي ذهني ما بايد بدانيم كه ذهن داراي دو بخش آگاه و نيمه‌آگاه است. درگيري‌ها و آشفتگي‌هاي ذهني به اين دليل رخ مي‌دهند كه ما نمي‌توانيم آگاهي‌هايمان را با آنچه كه در عمق ذهن رخ مي‌دهد هماهنگ و سازگار كنيم. علاوه بر اين ذهن نيمه‌آگاه جايگاه افكار منفي نيز است كه دائماً در حال درگيري و نزاع با هم هستند.

هدف روانشناسي يوگا(و همچنين روانشناسي مدرن تا آنجا كه ما مي‌دانيم)اصلاح اين درگيري‌ها و هماهنگ نمودن آنها با ذهن آگاه است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: